Protokół Bramy Granicznej (BGP) Umożliwia komunikację pomiędzy systemami autonomicznymi i jest również znany jako protokół internetowy.
Protokół Border Gateway, podczas gdy protokoły takie jak OSPF i IS-IS ustalają limit liczby routerów w danym obszarze, protokół BGP nie ma tego ograniczenia, ponieważ nie wymaga bezpośredniej komunikacji dwóch routerów w sieci .
BGP składa się z kilku niezależnych systemów i jest używany przez routery brzegowe sieci. Ten protokół routingu jest oparty na wektorach i w sieci komunikacyjnej może zarządzać wysyłaniem pakietów za pośrednictwem określonych komunikatów BGP przesyłanych między routerami podczas sesji TCP. Zapewnia dobrą wydajność wyznaczania tras, ponieważ przy wyborze najlepszej trasy wykorzystuje różnorodne kryteria. Jednak istotnym czynnikiem, który uczynił ten protokół popularnym, jest jego konfiguracja.
Protokół można skonfigurować do pracy zgodnie z określonymi zasadami. Jest to na przykład przykład unikania używania określonego routera lub nakazywania grupie routerów wybrania określonej trasy, gdy dostępne są różne trasy.
BGP jest zwykle używany jako zaawansowany protokół wektora routingu. Przechowuje dynamiczne informacje o trasach poza sąsiednimi routerami oraz informacje o aktywnych trasach, z których można korzystać w przyszłości. To właśnie kompatybilność i skalowalność doprowadziły do rozważenia powyższego protokołu.
Jednak ze względu na różne czynniki, które można uwzględnić przy obliczaniu najlepszych tras, protokół BGP definiuje się jako hybrydowy protokół routingu, ponieważ ma zarówno właściwości protokołów routingu wektora odległości, jak i protokołów routingu stanu łącza.
Co to jest autonomiczny system sieciowy?
Internet to zbiór sieci, a systemy autonomiczne to rozległe sieci tworzące Internet. Mówiąc dokładniej, systemy autonomiczne, zwane w skrócie AS, to ekspansywna sieć lub grupa sieci z jedną polityką routingu. Ogólnie można powiedzieć, że każdy komputer lub urządzenie łączące się z Internetem jest uważane za AS. System autonomiczny można porównać do poczty miejskiej.
Listy wysyłane są z jednego urzędu pocztowego do następnego urzędu pocztowego w mieście, aby dotrzeć do miejsca przeznaczenia. W ten sposób pakiety są przesyłane z jednego AS do następnego AS, aby przejść przez Internet i uzyskać AS z docelowym adresem IP. W międzyczasie routery odpowiadają za wysyłanie pakietów danych na adres IP.
Należy zauważyć, że każdy AS jest odpowiedzialny za kontrolowanie określonego zestawu adresów IP. W ten sam sposób poczta każdego miasta jest odpowiedzialna za dostarczenie listu pod wszystkie adresy w swoim mieście.
Zakres adresów IP kontrolowanych przez system AS nazywany jest przestrzenią adresową IP.
Zazwyczaj systemy autonomiczne łączą się z innymi systemami autonomicznymi, tworząc duże sieci.
Jeśli system autonomiczny łączy się tylko z jednym niezależnym systemem i ma tę samą politykę routingu, jest uważany za podsieć i podzbiór pierwszego systemu autonomicznego. Zwykle każdy system AS jest obsługiwany przez dużą organizację, taką jak dostawca usług internetowych (ISP), duża firma technologiczna, uniwersytet lub agencja rządowa. Zazwyczaj systemy autonomiczne łączą się z innymi systemami autonomicznymi, tworząc duże sieci.
Jeśli system autonomiczny łączy się tylko z jednym niezależnym systemem i ma tę samą politykę routingu, jest uważany za podsieć i podzbiór pierwszego systemu autonomicznego.
Zwykle każdy system AS jest obsługiwany przez dużą organizację, taką jak dostawca usług internetowych (ISP), duża firma technologiczna, uniwersytet lub agencja rządowa. Zazwyczaj systemy autonomiczne łączą się z innymi systemami autonomicznymi, tworząc duże sieci.
Jeśli system autonomiczny łączy się tylko z jednym niezależnym systemem i ma tę samą politykę routingu, jest uważany za podsieć i podzbiór pierwszego systemu autonomicznego. Zwykle każdy system AS jest obsługiwany przez dużą organizację, taką jak dostawca usług internetowych (ISP), duża firma technologiczna, uniwersytet lub agencja rządowa.
Co to jest BGP?
Protokół Border Gateway (BGP) to protokół routingu systemu autonomicznego, który łączy się z innymi protokołami routingu. Termin „autonomiczny” odnosi się tutaj do sieci lub grupy sieci zarządzanych i kontrolowanych za pomocą wspólnego mechanizmu zarządzania, który ma wspólne standardowe zasady routingu. BGP służy również do wymiany informacji o routingu i jest protokołem używanym przez dostawców usług internetowych.
Zwykle sieci konsumenckie, takie jak uniwersytety i korporacje, korzystają z protokołu bramy wewnętrznej (RIP), czyli OSPF, do wymiany informacji o routingu w sieci WWW, a następnie wysyłają ruch przychodzący do dostawcy usług internetowych. Protokół ten jest używany w interakcji z protokołem IGP. Wreszcie dostawca usług internetowych używa protokołu BGP do prawidłowej wymiany ruchu i trasowania pakietów. Jedną z głównych cech protokołu BGP jest jego skalowalność.
Protokół ten nie ma tego ograniczenia w porównaniu z innymi protokołami, takimi jak OSPF i EIGRP, które są dostępne dla określonej liczby routerów w domenie i są używane do łączenia dużych sieci. Sam protokół BGP dzieli się na dwa typy: typ wewnętrzny (iBGP) i typ zewnętrzny (eBGP). Jeśli systemy autonomiczne korzystają z protokołu BGP, nazywa się to w skrócie zewnętrznym BGP lub eBGP. Jeśli usługodawca korzysta z protokołu BGP do wymiany tras w ramach systemu autonomicznego, ten wewnętrzny protokół BGP nazywany jest w skrócie iBGP.
BGP to potężny i elastyczny protokół routingu, dzięki któremu stał się jednym z kluczowych protokołów internetowych. Dodatkowo komunikacja pomiędzy routerami w różnych sieciach odbywa się poprzez protokół BGP i w formie FullMesh. Reguła zapobiegania pętlom nie pozwala routerowi na propagowanie tras otrzymanych przez iBGP w ramach tego samego iBGP.
W internetowych tablicach routingu BGP znajduje się ponad 90 000 zarejestrowanych tras związanych z protokołem BGP. BGP wykorzystuje wiele parametrów routingu, zwanych atrybutami, aby osiągnąć skalowalność na tym poziomie w celu zdefiniowania routingu tras i stworzenia stabilnego środowiska routingu.
Ponadto protokół BGP wykorzystuje bezklasowe właściwości routingu, w skrócie CIDR, w celu zmniejszenia rozmiaru internetowych tablic routingu. Kiedy połączenie TCP jest ustanawiane pomiędzy sąsiadami po raz pierwszy, sąsiedzi BGP wymieniają pełne informacje o routingu.
Po wykryciu zmian w tablicy routingu routery BGP wysyłają do swoich sąsiadów tylko trasy, które uległy zmianie. Routery BGP nie wysyłają okresowo aktualizacji routingu, a jedynie wysyłają zmiany trasowane.
Po wykryciu zmian w tablicy routingu routery BGP wysyłają do swoich sąsiadów tylko trasy, które uległy zmianie. Po wykryciu zmian w tablicy routingu routery BGP wysyłają do sąsiadów tylko te trasy, które uległy zmianie.
Funkcje indeksu BGP
Ścieżki BGP mają wiele podobieństw, co czyni je najlepszym wyborem, gdy dostępnych jest wiele tras. Z tego powodu administratorzy sieci muszą posiadać dogłębną wiedzę na temat funkcji protokołu BGP, aby zastosować najlepszy wzorzec projektowy. Należy wymienić następujące cechy tego protokołu:
-
Rozszerzalność: Podprotokoły IGP są przeznaczone do zastosowań wewnętrznych i nie sprawdzają się dobrze w dużych sieciach, takich jak Internet. Ścieżek routingu mogą być miliony, a może miliardy, a protokoły te mogą nie zarządzać wszystkimi ścieżkami. BGP to protokół zaprojektowany w celu przezwyciężenia tego problemu i przeprowadzenia procesu routingu powiązanego z tymi trasami. Zatem gdy liczba sposobów wzrasta lub będziemy przeprowadzać proces routingu w centrach danych, najlepszym rozwiązaniem będzie BGP. Protokół BGP nie ogranicza się do Internetu i jest wykorzystywany w projektach miejskich lub dalekobieżnych, takich jak łączenie ze sobą oddziałów.
-
Niezależne, autonomiczne systemy: BGP ma dobrą elastyczność w przypadku protokołów IGP. Jak wspomniano, do routingu można używać protokołów IGP (OSPFE, EIGRP i podobnych przykładów) w centrach wewnętrznych oraz protokołu BGP na skalę miejską lub krajową.
-
Routing oparty na ostatecznych zasadach: Administratorzy sieci mogą używać swoich zasad routingu zamiast ustawień domyślnych. Takie podejście bezpośrednio obniża koszty, zwłaszcza przy wyborze najtańszej i najkrótszej trasy.
-
Waga: Waga jest unikalną cechą routerów. Oznacza to, że każdy router ma swoją wagę. Jeśli router ma różne trasy dla jednej trasy, wybiera trasę o największej wadze; Na przykład na rysunku 1 widać wagę przypisaną dwóm sposobom połączenia z siecią 172.16.1.0 dla routerów B i C. Gdy router A odbiera informacje od routera B, odpowiadająca mu waga wynosi 50. Kiedy router A odbiera informacje od routera routerze C, powiązana waga wynosi 100. Obie ścieżki dla sieci 172.16.1.0 mają swoje wagi zapisane w tablicy routingu BGP. Następnie wybierany jest kurs o największej wadze w tabeli routingu IP.
rysunek 1
-
Preferencje lokalne Właściwość priorytetyzacji lokalnej służy do wyboru punktu wyjścia Lokalnego Systemu Autonomicznego (Lokalnego AS). W przeciwieństwie do atrybutu waga, atrybut Preferencje lokalne nie jest unikalny dla lokalnego systemu autonomicznego i jest dostępny w formie rozproszonej. Jeśli istnieje wiele punktów wyjścia z systemu autonomicznego, atrybut Preferencje lokalne określa konkretną trasę, w celu wybrania punktu wyjścia. Na rysunku 2 AS 100 odbiera dwie ścieżki dla sieci 172.16.1.0 od AS 200. Kiedy router A otrzymuje informacje dla sieci 172.16.1.0, ustawia odpowiednią Preferencję lokalną na 50. Kiedy router B odbiera informacje dla sieci 172.16.1.0, ustawia odpowiednią Preferencję lokalną na 100. Informacje te są następnie udostępniane w ramach funkcji BGP pomiędzy routerami A i B.
Rysunek 2
-
Dyskryminator wielu wyjść: Dyskryminator wielu wyjść (MED), którego niektóre źródła używają do opisania metryki słowa, wybiera najlepszą ścieżkę dla zewnętrznego systemu autonomicznego. Na rysunku 3 wielowyjściowy identyfikator routera C wysyła podejście do adresu 172.16.1.0 z metryką 10, podczas gdy router D wysyła kurs do 172.16.1.0 z metryką 5. Im niższa zmierzona wartość, tym wyższy priorytet, więc AS 100 używa AS 200, aby połączyć się z routerem D dla sieci o adresie 172.16.1.0. Należy zauważyć, że MED są dystrybuowane w lokalnym systemie autonomicznym.
Rysunek 3
-
Atrybut pochodzenia: pokazuje, w jaki sposób BGP został powiadomiony o określonej trasie. Pochodzenie może mieć jedną z trzech wartości:
-
IGP: W rzeczywistości pokazuje wewnętrzną ścieżkę do początków systemu autonomicznego. Ta wartość jest ustawiana, gdy polecenie konfiguracji routera sieciowego jawnie wprowadza kurs do protokołu BGP.
-
EGP: Ścieżka jest znajdowana poprzez protokół Exterior Gateway Protocol (EGP).
-
Niekompletny: wskazuje, że początek ścieżki jest nieznany lub uzyskany niezdefiniowanymi metodami. Kiedy trasa jest redystrybuowana w protokole BGP, pojawia się niejasny problem ze źródłem.
-
Atrybut AS_path: gdy tablica routingu przechodzi przez system autonomiczny, numer AS jest dodawany do niestandardowej listy niezależnych numerów systemowych powiązanych z tablicą routingu. Rysunek 4 przedstawia stan, w którym ścieżka przechodzi przez trzy systemy autonomiczne.
Rysunek 4
AS 1 rozpoczyna swoją ścieżkę do 172.16.1.0 i określa ją wzdłuż ścieżek AS 2 i AS 3 w AS_path. AS 3 odpowiada, używając atrybutu AS_path {3,1, a AS 2 odpowiada, używając AS_path {2,1. Atrybut. W takim przypadku AS 1 zignoruje wspomniane trasy, jeśli zidentyfikuje swój własny numer AS na liście publikacji tras.
BGP wykorzystuje ten mechanizm do identyfikacji pętli routingu. AS 2 i AS 3 publikują sobie nawzajem trasy z numerami AS dodanymi do atrybutu trasy AS. Trasy te nie są włączone w tabeli routingu IP, ponieważ systemy AS 2 i AS 3 używają krótszej listy ścieżek AS, aby osiągnąć adres 172.16.1.0 przez AS 1.
-
Atrybut Next-Hop: Punkt Next-Hop wskazuje adres IP używany do osiągnięcia routera docelowego. Ten atrybut jest taki sam jak adres IP połączenia równorzędnego. W związku z protokołem iBGP następujący adres przekazywany jest do lokalnego systemu autonomicznego. Synchronizacja EBGP jest kluczową cechą protokołu BGP w Internecie. eBGP zarządza procesem wymiany prefiksów sieciowych pomiędzy systemami autonomicznymi.
Na rysunku 5 router C udostępnia sieć 172.16.1.0 z wersją Next Hop 10.1.1.1. Kiedy router A publikuje tę ścieżkę w swoim systemie autonomicznym, przechowuje informacje o następnym przeskoku. Jeśli router B nie ma informacji o routingu dotyczącym następnego przeskoku, trasa ta zostanie pominięta.
Rysunek 5
-
Atrybut społeczności: Rozwiązanie stosowane do grupowania miejsc docelowych nazywa się społecznością. Decyzje dotyczące routingu (takie jak akceptacja, preferencje i redystrybucja) są w tym przypadku bardziej dostępne. Mapy tras służą do ustawiania atrybutu Społeczność. Ta funkcja ma kilka predefiniowanych ustawień, jak poniżej:
- no-export: Ta ścieżka nie powinna być publikowana dla odpowiedników Peer GBP.
- No-advertise: Ta ścieżka nie powinna być publikowana dla żadnego z peerów.
- Internet: Ścieżkę tę należy opublikować dla społeczności internetowej, ponieważ wszystkie drogi należące do sieci zewnętrznych są ostatecznie podłączone do Internetu. Rysunek 6 przedstawia funkcję społeczności BGP bez reklam.
Rysunek 6
AS 1 z atrybutem Community No-Export publikuje adres 172.16.1.0 dla AS 2 (Rysunek 7). Na rysunku 8, podobnie jak na rysunku 1, atrybut Community No-Advertise publikuje adres 172.16.1.0 dla AS 2. Rysunek 8 przedstawia funkcję społeczności internetowej. Należy pamiętać, że nie ma tutaj żadnych ograniczeń na trasach z AS 1.
Rysunek 7
Cyfra 8
Bezpłatne pobieranie motywów WordPressBezpłatne pobieranie motywów WordPressPobierz najlepsze motywy WordPress do pobrania za darmoPobieranie premium motywów WordPresskurs udemy do pobrania za darmopobierz oprogramowanie mobilnePobierz najlepsze motywy WordPress do pobrania za darmoudemy do pobrania za darmo