Jak pisać naprawdę dobrze

Piszę od bardzo, bardzo dawna: poszedłem na pierwsze warsztaty pisarskie, kiedy miałem osiem lat. Podczas tego trzymiesięcznego kursu stworzyłem fanfik Nancy Drew, który, mam nadzieję, na zawsze pozostanie pogrzebany w piwnicy moich rodziców.

Teraz, kiedy płacą mi za pisanie i mam odrobinę wiarygodności, ludzie często pytają mnie, jak mogą poprawić swoje pisanie. Zwykle szukają porady, jak pisać lepsze zdania, które mają sens, unikając kłopotliwych błędów.

I prawie zawsze odpowiadam tak samo: ucz się gramatyki, mechaniki i figur retorycznych.

Dlaczego gramatyka ma znaczenie

Kiedy większość ludzi słyszy słowo „gramatyka”, myśli o arbitralnych regułach, które są trudne do zrozumienia, ale które w jakiś sposób zawsze łamią. Możliwe, że byłeś ofiarą kogoś radośnie wskazującego, że złamałeś takie a takie tajemne prawo językowe – i będąc, szczerze mówiąc, trochę palantem.

Ale gramatyka i mechanika nie są wartościowe, ponieważ mają charakter nakazowy. Gramatyka nie jest dobra dla samej gramatyki; nie powinieneś tego rozumieć po prostu, abyś mógł robić rzeczy „właściwie” sposób. Nie ma w tym żadnej wartości wewnętrznej. Możesz napisać poprawne gramatycznie zdanie, które nadal jest okropne, jak zdanie Buffalo.

Zamiast tego gramatyka i mechanika są narzędziami, które pomagają dokonywać świadomych wyborów artystycznych. Podobnie figury retoryczne to coś więcej niż tylko idiomy czy frazesy: to powszechne sposoby układania słów w celu uzyskania efektu retorycznego.

Razem tworzą one potężny zestaw narzędzi do ulepszania pisania.

Pisz jak kompozytor

Ponieważ jestem wielkim kujonem sztuki, myślę, że muzyka jest tutaj pomocną analogią.

Nie ma sposobu na opisanie muzyki, która nie byłaby rażącym niedopowiedzeniem. Muzyka ma moc, której ludzie często nie mają: może sprawić, że poczujesz pełne spektrum ludzkich emocji za pomocą zaledwie kilku tonacji. Muzyka może wywoływać w nas niezwykle zróżnicowane uczucia. Jest muzyka, która jest nostalgiczna i muzyka tęskna, a ludzie potrafią usłyszeć różnicę między nimi.

Ale za tą różnicą kryje się dość spójna teoria. Jest powód – cóż, bardziej jak niezliczone powody – Fauré Msza żałobna czuje różni się od Mozarta czy Verdiego, mimo że ma ten sam temat.

Nie musisz rozumieć teorii muzyki, aby śpiewać na boisku lub dołączyć do zespołu grającego covery. Ale jeśli nie jesteś cudownym dzieckiem z niemal nieskończoną ilością naturalnego talentu, prawdopodobnie będziesz miał trudności z tworzeniem muzyki lub graniem w ustawieniach grupowych bez zrozumienia przynajmniej podstaw.

Dzieje się tak dlatego, że teoria muzyki daje ci możliwość dokonywania wyborów, od najbardziej podstawowych — takich jak tonacja, w której będziesz grać lub komponować — po bardziej złożone, takie jak sposób ponownego zharmonizowania utworu. Jak wyjaśnia artysta nagrywający i znany ekspert od harmonii, Jacob Collier: „Jako muzyk, im więcej opcji masz do wyczucia, tym bardziej interesująca jest twoja paleta”.

Gramatyka i mechanika działają podobnie w przypadku pisania. Pomagają zorientować się w rozległym oceanie twórczych możliwości. Możesz wybrać, jak chcesz, aby brzmiało Twoje pisanie — i wiedzieć, jak manipulować słowami, aby brzmiały w ten sposób. Co najważniejsze, będziesz wiedzieć, kiedy należy złamać zasadę lub tradycyjną praktykę.

Na przykład któregoś dnia pisałem kilka słów na stronę w serwisie Zapier. Chcieliśmy dołączyć wezwanie zapraszające ludzi do rozpoczęcia bezpłatnego okresu próbnego Zapier.

Kiedy piszesz frazę z wieloma przymiotnikami (słowa, które modyfikują rzeczowniki), tradycyjnie układają się one w określonej kolejności: opinia, rozmiar, jakość fizyczna, kształt, wiek, kolor, pochodzenie, materiał, rodzaj i cel. W ten sposób otrzymujesz wyrażenia takie jak „Szybki brązowy lis”.

W moim przypadku chciałem, aby potencjalni klienci wiedzieli, że wersja próbna Zapier trwa dwa tygodnie i jest bezpłatna. Tradycyjnie zamówilibyśmy te przymiotniki jako

Dwutygodniowy bezpłatny okres próbny

Ale w niektórych przypadkach mogę chcieć podkreślić „wolny” – więc mogłem złamać regułę, umieszczając ten przymiotnik na pierwszym miejscu.

Bezpłatny dwutygodniowy okres próbny

Łamanie zasad gramatycznych samo w sobie jest figurą retoryczną znaną jako enallage. Enallage jest tym, co działa, gdy Lewis Carroll pisze „Ciekawszy i ciekawszy” – lub kiedy zdecyduję się użyć tutaj czasu teraźniejszego, opisując postacie historyczne.

Zrozum swoje wpływy

Ludzie są dość inteligentni na intuicyjnym poziomie. Nie musisz rozumieć teorii muzyki, aby słuchać Bacha, słuchać Berlioza i od razu i instynktownie wychwytywać różnice między nimi. Ale jeśli chcesz komponować jak Bacha czy komponować jak Berlioz, lub docenić ich na głębszym poziomie, pomaga zrozumieć, co każdy robi ze swoją muzyką, technicznie rzecz biorąc.

To samo dotyczy pisania. Prawdopodobnie już słyszysz różnicę między Ernestem Hemingwayem a Kristin Hannah. Ale jeśli chcesz nadać podobny styl swojemu pisaniu, musisz zrozumieć, co słyszysz.

Jedną rzeczą jest przeczytać na przykład o Juliuszu Cezarze, i zwróć uwagę na wyraźny pierścień tej słynnej linii:

Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem.

Całkowicie inną rzeczą jest zrozumienie, że Cezar używa asyndetonu, celowego pominięcia koniunkcji, dla uzyskania efektu. Gdyby zdecydował się powiedzieć: „Przyszedłem, I Widziałem, I Zwyciężyłem”, linia brzmiałaby mniej stanowczo, mniej rzeczowo.

Kiedy już wiesz, czym jest asyndeton, zaczniesz go wszędzie widzieć. „Z ludu, przez lud, dla ludu”. „Czyste oczy, pełne serca, nie można przegrać”.

To samo dotyczy także innych figur retorycznych. Zrozumienie zasad języka pomoże ci określić, co lubisz w czyimś piśmie – lub co dany fragment pisania skutecznie robi – i naśladować to, jednocześnie rozwijając własny głos.

Naucz się samodzielnie edytować

W idealnym świecie żaden tekst nie zostałby opublikowany bez uprzedniej redakcji. A jeśli pisanie jest twoim zawodem, prawie zawsze tak jest. Ta prawda jest powodem, dla którego jestem tak zszokowany, że książki lubią Gotowy Gracz Jeden kiedykolwiek zostaną opublikowane w pierwszej kolejności. Nie wyobrażam sobie, jak to musiało być czytane zanim został przyjęty do publikacji, a redaktor dostał go w swoje ręce.

Ale jeśli nie masz tyle szczęścia, by mieć redaktora, jedną z najlepszych rzeczy, jakie możesz zrobić, jest nauczenie się samodzielnej edycji. A nawet jeśli masz redaktora, tak jak ja, samoedytowanie jest nadal cenną umiejętnością.

Zrozumienie gramatyki i mechaniki pomaga ci w samodzielnej edycji na dwa sposoby: uczy cię, jak określić, gdzie twoje pisanie zboczyło z torów, i daje ci słownictwo, aby wyrazić, dlaczego. Kiedy zrozumiesz, na przykład, czym jest zgodność podmiot-czasownik, będziesz w stanie lepiej wychwycić, kiedy niezgoda podmiot-czasownik wślizgnie się do twojego pisma.

Ok, ale jak mam zacząć?

Jeśli jesteś gotowy, aby zacząć ulepszać swoje pisanie, oto moje wskazówki:

• Nie myśl, że musisz korzystać z narzędzi lub aplikacji, takich jak Grammarly, które automatycznie sprawdzają Twoje pisanie pod kątem błędów. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​tego typu pomoce mają ograniczone zastosowanie w nauce, ponieważ po prostu wskazują błędy. Nie uczą cię tego, co musisz wiedzieć, aby przede wszystkim uniknąć tych błędów.

• Zamiast tego wybierz przystępny przewodnik po gramatyce i stylu, np Elementy gramatyki Lub Podręcznik Gregga. (Ja też bardzo kocham Pisarze, Inc.— chociaż jest bardziej skierowany do studentów, zawiera kilka świetnych porad dotyczących tworzenia typowych typów pisania, takich jak eseje).

• Wypróbuj darmowe ćwiczenia online na stronach takich jak Purdue Online Writing Lab.

• Rozważ naukę tworzenia diagramów zdań. Jeśli masz więcej niż 25 lat, prawdopodobnie miałeś o tym jednostkę w szkole podstawowej, ale są szanse, że niewiele pamiętasz. Nie mogę przecenić, jak przydatne było tworzenie diagramów zdań dla mnie jako pisarza i wizualnego ucznia. Dało mi to sposób na internalizację części mowy i zabawę różnymi strukturami zdań, dzięki czemu mogę łatwo określić, dlaczego to, co piszę, działa (lub nie).

• Polecam również książkę Figury retoryczne: 60 sposobów na zmianę zdania przez Arthura Quinna. Przedstawia wszystkie główne figury retoryczne, używając przykładów z klasycznej literatury angielskiej, takiej jak Szekspir.

Co najważniejsze, bądź cierpliwy wobec siebie. Nawet najlepsi pisarze potrzebują czasu, aby się rozwinąć; Donna Tartt słynie z tego, że co dziesięć, jedenaście lat publikuje nową książkę. Nie musisz jutro opanowywać gramatyki i mechaniki. Nie musisz nawet ich opanować, kropka. Wystarczy dodać je do swojej palety jako kolejny kolor do malowania.