252 miliony lat temu, w okresie permu i triasu, miało miejsce to, co uważa się za największe wymieranie w historii Ziemi. Przyczyną jest zwykle masywny epizod wulkaniczny, który spowodował śmierć ponad 70% gatunków, w tym wielu gadów, płazów i owadów.
Jednak życie w tajemniczy sposób powróciło na Ziemię, a gady zostały koronowane na królów ekosystemów po tym masowym wyginięciu.
Dla wielu paleontologów to cudowne uzdrowienie zawsze było kontrowersyjnym tematem. Jak gady przetrwały takie wyginięcie i ewoluowały do tego, czym są dzisiaj?
Były po prostu inne zwierzęta znacznie lepiej przygotowane na ekstremalne warunki panujące na planecie. Wydaje się jednak, że istnieje wytłumaczenie tej odporności życia i leży ona u małego prehistorycznego gada zwanego Palacrodon.
Dlaczego gady szybciej się regenerowały po masowym wyginięciu?
Przez PexelsPalacrodon należy do jednej z ostatnich linii genealogicznych, które rozgałęziły się przed ewolucją współczesnych gadów. Ta malutka istota licząca 250 milionów lat doświadczyła najbardziej niszczycielskiego wyginięcia w historii Ziemi.
Do niedawna tożsamość Palacrodona była nieznana, ponieważ pomijano ją w większości naukowych analiz ewolucji gadów. Ale paleontolodzy z Yale University niedawno postanowili zmienić to podejście.
W nowym badaniu przeanalizowali kości szczęki, palców i uszu tego gada w poszukiwaniu wskazówek dotyczących ekosystemu permu. A to, co odkryli po wykonaniu tomografii komputerowej (CT) i modelu 3D skamieniałości, to kilka adaptacji anatomicznych, które prawdopodobnie uratowały tego gada przed wyginięciem.
Na przykład jego szczęka nie przypominała innych zwierząt permskich. Palacrodon miał zęby lepiej przystosowane do mielenia materiału roślinnego niż mięsa, więc prawdopodobnie był roślinożerny.
Ponadto ten gad, który przeżył masowe wyginięcie, prawdopodobnie był w stanie od czasu do czasu wspinać się lub czepiać roślinności.
Co to wszystko mówi?
Szczęka Palacrodon / Kredyty: Uniwersytet YaleNiezwykłe zęby Palacrodona i niektóre inne wyspecjalizowane cechy jego anatomii wskazują, że rośliny szybko się odradzały po permie. W przeciwnym razie ten gad nie przetrwałby bez jedzenia.
Więc to, co tak szybko przywróciło do życia gady i ekosystemy planety po tym masowym wyginięciu, to rośliny.
Nadal nie wiadomo, które paprocie przetrwały lub odrosły po zniknięciu fauny, ale Palacrodon może również odpowiedzieć na to pytanie później.
Paleontolodzy będą nadal badać kompletną skamieniałość znalezioną na Antarktydzie, wraz z innymi skamieniałościami z jury, okresu po triasie.
Być może te badania doprowadzą nas do nowego sposobu zapobiegania zbliżającemu się szóstemu masowemu wymieraniu.
Bibliografia:
Dziwne gryzaki tego gada wyjaśniają życie po masowym wyginięciu https://www.futurity.org/reptiles-mass-extinction-teeth-evolution-2810222-2/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=gady-masowe-wymieranie-ewolucja-zebow-2810222-2
Ponowny opis wczesnotriasowego diapsydu Palacrodon z dolnej formacji Fremouw na Antarktydzie https://doi.org/10.1111/joa.13770
