Pomimo tego, że rynek gier wideo ma zaledwie kilkadziesiąt lat, ma swoje własne arcydzieła. Są to oczywiście klasyczne strzelanki DOOM, Unreal, Quake, RPG o Wiedźminie, świetnej i wyjątkowej serii Half-Life. Jednak większość tych gier pochodzi z lat 90-tych. Od tego czasu firmy zdały sobie sprawę, że znacznie bezpieczniej dla firm jest tworzenie wielu gier online lub zwykłych, ale z konieczności podobnych do siebie. Wprawdzie branża się rozwinęła, ale tylko w kierunku „więcej wielokątów” i „większych wymagań systemowych”. A potem pojawił się Minecraft.
Musisz zrozumieć, że gry niezależne (stworzone przez niezależnych programistów) istniały już wcześniej. Jednak to projekt Marcusa Perssona (aka Notch) odwrócił sytuację. Nakład w 2020 roku sięgnął 200 mln sztuk (nie licząc pirackich wersji). W tym artykule porozmawiamy o tym, jak to się stało.
Kim jest Markus Persson
Urodził się Markus Persson 1 Czerwiec 1979 w Sztokholmie, Szwecja. Zaczął programować w 7 lat na komputerze domowym Commodore 128 i w 9 lat stworzył swoją pierwszą grę. W nim konieczne było wpisanie dokładnych poleceń do przejścia.
Ciekawe, że utalentowany programista nie skończył nawet nauki w szkole – jego rodzice rozstali się, gdy miał 12 lat, więc wcześnie zaczął szukać pracy. Matka zmusiła go do zapisania się na kursy programowania, co pomogło mu w przyszłości.
W latach 2005-2009 pracował w Midasplayer (obecnie King.com), który później stworzył słynny Candy Crush. Tam stworzył Wurm Online. Musiał jednak zrezygnować z powodu konfliktu z przełożonymi. Jak się okazało, Persson poznał młodego programistę Jacoba Porsera. W wolnym czasie tworzyli małe gry, niektóre z nich stały się nawet popularne na stronach niezależnych twórców. Jednak kierownictwo firmy dostrzegło w tym bunt, ponieważ „jest źle, gdy pracownicy jednocześnie z pracą angażują się w rozwój własnej firmy produkującej gry”. Tak powiedział współzałożyciel Midasplayera, Lars Markgren.
W 2009 roku dołączył do jAlbum, internetowej aplikacji albumowej. Była to jednak tylko praca. Notch chciał stworzyć grę sandboksową, ale po drodze napotkał wiele trudności.
Jak powstał Minecraft
Pomysł na grę nie pojawił się od razu. Notch chciał zaimplementować w swoim projekcie swobodę działania i konstrukcji (wtedy nie miał jeszcze nazwy). Pracując w Midasplayer, Notch dowiedział się o krasnoludzkiej fortecy. Ten „gnom przypominający łotrzyka” był punktem wyjścia. Persson stworzył prototyp RubyDung, który częściowo skopiował Dwarf Fortress, ale został przedstawiony w izometrii (jak Diablo). Również w nim autor chciał zaimplementować widok pierwszoosobowy, jak w Dungeon Keeper od Petera Molyneux, ale wynik mu nie odpowiadał.
A w 2009 roku piaskownica Infiniminer została wydana przez amerykańskiego programistę Zachary’ego Barta. Było generowanie poziomu proceduralnego, wydobycie rudy, widok pierwszoosobowy i nie tylko. Perssonowi pomógł fakt, że źródła Infiniminera szybko pojawiły się w sieci, co zmusiło Barta do porzucenia rozwoju gry.
I tak w maju 2009 roku pojawił się projekt Cave Game – wczesna i surowa wersja Minecrafta. Notch opublikował to na forum TIGSource. Wtedy w grze były tylko dwa bloki – ziemia i bruk, a wszystko, co można było tam robić, to chodzić, skakać i budować z kamienia.
Przez 3 dnia ukazała się nowa wersja, w której pojawiły się już moby (ale do tej pory biegały tylko losowo), możliwość wkładania i usuwania bloków, a także bloków brudu, kamienia i drewna. Potem każdy 5 dni pojawiły się nowe bloki. Nawiasem mówiąc, była próba, aby nie były kwadratowe, ale się nie udało. W czerwcu tego samego 2009 dodano multiplayer.
Publikacja
Pierwsza stosunkowo grywalna wersja była 0.24. W nim ostatecznie okazało się, że generuje piękny świat, zbiera klocki i umieszcza je w ekwipunku. Ale parametry „głód”, „zdrowie” i możliwość craftingu nie były jeszcze dostępne – pojawią się później. Nawiasem mówiąc, to było w 0.24 był podział na “przetrwanie” i “kreatywne” części gry. Do końca roku prace rozwojowe trwały, a numer wersji osiągnął 0.trzydzieści. To jest teraz gałąź Classic.
W pierwszej połowie 2010 roku aktywnie naprawiano błędy w grze. Równolegle Notch stworzył firmę Mojang, do której zaprosił m.in. Jacoba Porsera. Pojawili się też inni specjaliści, co przyspieszyło rozwój. Nieco później do zespołu dołączył projektant Jens Bergensten, który stał się odpowiedzialny za styl wizualny.
Potem pojawiła się najpierw alfa, a następnie wersja beta gry, w której można było już zobaczyć wszystkie funkcje współczesnego Minecrafta. Beta ruszyła w listopadzie 2010, a rok później – 18 listopada 2011 wypuszczono wersję 1…0…0 na PC.
Ponadto 16 sierpnia 2011 r. została wydana pierwsza wersja Minecraft Pocket Edition na Androida, a dzień później została udostępniona na iOS pod Windows Gra telefoniczna została przeniesiona w grudniu 2014 roku.
W 2013 roku ukazała się wersja na PlayStation 3, w tym samym roku pojawiła się Aktualizacja, która zmieniła świat, która dodała wiele nowych biomów i funkcji. Na przykład jest nowy generator światów, zmienione portale, mechanika wędkarska, nowe drzewa i tak dalej. Ponadto gra została przeniesiona na Xbox One, PS4, a nawet PS Vita. Ogólnie prawie jak DOOM – działa wszędzie.
A w 2014 wydarzyło się coś, czego można było się spodziewać, ale nikt się nie spodziewał – Persson sprzedał grę Microsoftowi za . $2,5 miliard. Następnie korporacja programistyczna zaczęła aktywnie rozwijać projekt – istniały wersje do rzeczywistości rozszerzonej, dużo towarów, gry takie jak Minecraft Dungeons i tak dalej.
Mody i fani
Jedną z głównych cech Minecrafta była i jest wolność. Gracz otrzymuje ogromny świat, który można eksplorować daleko i szeroko. Jednak moda stała się kolejnym „filarem” popularności.
Jest ich wiele – nie, naprawdę! Jest ich dużo! Są też absolutnie niesamowite mody, które dodają nowe możliwości, modyfikują rozgrywkę i pozwalają dosłownie żyć w sześciennym świecie. Od najzdolniejszych przedstawicieli przypominamy JourneyMap (minimapa świata), rzemiosło przemysłowe 2 (przemysł), The Twilight Forest (biom Zmierzchu), Techguns (broń palna) i Biomes O ‘Plenty (65 nowych biomów jednocześnie).
Istnieją mody “kosmiczne” (Galacticraft) i “magiczne” (Thaumcraft), pistolet portalowy z Portalu, jest nawet możliwość uruchomienia Windows 95 i graj w DOOM bezpośrednio w Minecrafcie. Lub zagraj w DOOM bezpośrednio na silniku Minecraft.
I to, nie licząc modów do grafiki, ray tracingu i tak dalej. W rzeczywistości w grze możesz zrobić, jeśli nie wszystko, to dużo.
Jak Minecraft zmienił tworzenie gier
Gra Marcusa Perssona pokazała, że projekty niezależne mogą konkurować z produktami dużych studiów. Wzbudziła zainteresowanie ludzi nie za pomocą tradycyjnej reklamy, ale przekazu szeptanego na forach, YouTube i media społecznościowe.
Perssonowi udało się być w tym miejscu iw tym czasie trafić w dziesiątkę.
Gra stała się prawdziwym wydarzeniem, zmuszając setki deweloperów do kopiowania pewnych rozwiązań. Chociaż w rzeczywistości wyrósł również z kopiowania Dwarf Fortress, Dungeon Keeper i Infiniminer. Pod względem technicznym gra czerpie też wiele ze znacznie starszych projektów. Na przykład w starej Elicie (1984) zastosowano generację proceduralną. Widok pierwszoosobowy spopularyzowali strzelanki lat 90., a moda na grafikę pikselową powróciła kilka lat temu.
W ten sposób Persson zdołał znaleźć się w tym miejscu iw tym czasie trafić w dziesiątkę.
Klony i obserwujący
Wspomniałem już, że twórcy zaczęli kopiować super popularną grę, aby przyciągnąć do siebie część odbiorców. Przypomnijmy teraz najsłynniejsze klony i naśladowców.
A pierwszym będzie Smocze budowniczowie misji 2… Jest to japońska gra, która poprawia wiele aspektów gry Minecraft, dodaje ładną grafikę i tak dalej. Jest tworzony przez duże studio, a nie przez entuzjastów.
Eko – to jest, jeśli mogę tak powiedzieć, nieoficjalna część druga. Gra przejmuje wszystkie podstawowe mechaniki oryginału i dodaje wiele własnych. Jest dobra grafika, rzemiosło, technologia i nie tylko. A nawet ostatecznym celem jest stworzenie cywilizacji, która może zniszczyć meteoryt, zanim zniszczy planetę. A w Eco trzeba myśleć o środowisku – nie kopać zbyt aktywnie i wycinać drzew.
Inżynierowie kosmiczni – rodzaj Minecrafta w kosmosie, w którym można budować statki kosmiczne i stacje naziemne. Obecna jest pełna wolność.
Terraria – w rzeczywistości Minecraft w 2D. Kilka modów, potężna społeczność, ładna grafika, generowanie procedur i pełna swoboda.
Starbound – cały poprzedni punkt plus przestrzeń, kilka ras, dużo planet, zasobów i innych rzeczy.
A to, nie licząc kilku „jednodniowych” klonów, próbuje przepisać grę w innych językach (oryginał w Javie). Czy to nie wskaźnik popularności?
Przerażające w Minecrafcie
Jak każda popularna gra, Minecraft był ucieleśniony w przerażających opowieściach lub, prościej, internetowych opowieściach grozy.
Pierwszą i najbardziej znaną przerażającą postacią jest Hirobrin – na oficjalnym forum Minecrafta użytkownik napisał historię o graczu, który pojawił się na poziomie zasięgu losowania. Gdy próbował się zbliżyć, zniknął z pola widzenia, ale widział białe oczy.
Sądząc po oryginalnej historii, konto tajemniczego gracza rzekomo należało do zmarłego brata Marcusa Perssona. Jednak autor stwierdził, że nie ma brata, więc jest to po prostu fikcja.
Inną fikcyjną postacią był Entity 303. Podobno jeden ze zwolnionych pracowników Mojang chciał zemścić się na Notchu i stworzył bota, który przeniósł się z jednego serwera na drugi i zniszczył wszystkie budynki.
Zgodnie z opisem, Jednostka 303 ma na sobie białą bluzę z kapturem, a jej oczy świecą jasnym czerwonym światłem. Podobno może wejść nawet do gry jednoosobowej i wszystko tam zniszczyć. Fabuła miała wpływ na rzeczywistość – wielu graczy usunęło sejwy o numerach 303 w tytule. Legenda głosi, że to w nich „żył” tak zwany „wirus Entity”.
Inne postacie to Zielony Steve (podobno mieszka w pustynnych świątyniach i jest bardzo szybki), Lik (spokojny tłum, ale bardzo tajemniczy), H55 (bot-niszczyciel, podobno pozostawiony po tym, jak Notch opuścił Mojang), Biały enderman (z wyjątkiem koloru – nie różnica w stosunku do zwykłych).
Jaki jest wynik końcowy?
Minecraft naprawdę zmienił tworzenie gier i życie wielu ludzi. Wniosła do gier prawdziwą wolność i rozkochała w niej miliony graczy, pokazując im, że grafika nie jest tak ważna w porównaniu z rozgrywką. I to jest chyba najważniejsza rzecz.
